wtorek, 30 sierpnia 2016

Podsumowanie sierpnia


Drugi miesiąc blogowania minął mi w mgnieniu oka. Jak mogliście zauważyć było mnie znaczniej mniej zarówno u mnie jak i na waszych blogach. Było to spowodowane po pierwsze tym, że często wyjeżdżałam i nie miałam warunków do pisania, a także tym, że zauważyłam, że wpisy osiągają lepsze odsłony na drugi, a nawet trzeci dzień po publikacji, więc wcześniejszy system publikowania postów sprawiał, że mniej osób do nich docierało. Nie będę się jednak rozpisywać, przejdźmy do statystyk:

Strefa książek

Przeczytane 5 książek (co razem dało 13,2cm).
Najlepsza przeczytana książka to "Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął"
Najgorsza książka to zdecydowanie "Arbuzowy sezon".

Strefa bloga

Od początku istnienia bloga odwiedziły mnie 1 511 osoby (+547), które razem zostawiły 132 komentarze (+56).
Blog ma także 8 obserwatorów (+2).
W tym miesiącu pojawiło się 7 wpisów.
Najbardziej spodobała się wam recenzja książki "Uważaj, o czym marzysz", którą przeczytaliście 30 razy i skomentowaliście 2 razy.

Strefa książkowych wydarzeń

Nie wiem, czy wiecie, ale rozpoczęła się już rejestracja blogerów na Krakowskie Targi Książki (tutaj), które odbywają się pod koniec października. Oczywiście nie może mnie tam zabraknąć. Stąd moje pytanie, czy ktoś z was może się wybiera?

A jak wam minął sierpień? Podzielcie się waszymi wynikami :)

piątek, 26 sierpnia 2016

"#me" Joanna Fabicka


Nastoletnie problemy to jeden z bardziej popularnych tematów w filmie czy literaturze. Zazwyczaj jednak te problemy przybierają postać wyboru jednego z dwóch chłopaków, szkolnej walki o władze albo kompleksów na punkcie swojego wyglądu. W książce Joanny Fabickiej jest zupełnie inaczej.

Sara na pierwszy rzut oka wydaje się być nastolatką jakich wiele, co prawda trochę większą i mniej zadbaną od swoich rówieśników, ale po prostu zwyczajną dziewczyną. Nikt nie wie, że jej życie bardzo odbiega od tego, co możemy uznać za normę. Wychowuje ją matka, która nie radzi sobie ze swoimi emocjami i próbuje je zagłuszyć alkoholem. Dom nie jest więc dla głównej bohaterki miejscem, gdzie można odnaleźć spokój. Prędzej czeka tam na nią kolejna dawka obelg, agresji i kłótni. Dziewczyna stara się, jak może aby wyjść na prostą. Czy uda jej się to osiągnąć?

Niełatwo jest pisać o tematach tabu, takich jak nałogi czy ogólna społeczna znieczulica. Autorka podjęła się tego zadania i już za to ma ode mnie ogromnego plusa. Wydaje mi się, że ta książka mogłaby pomóc osobom borykającym się z podobnymi problemami, może dałaby im iskierkę nadziei i motywacji do podjęcia próby zawalczenia o lepsze życie. Niestety to jedyny plus, jaki widzę w fabule. Już od momentu przeczytania opisu na okładce jest po prostu źle. Dlaczego? Ponieważ ktoś streścił na niej całą książkę, włącznie z wydarzeniami, które dzieją się na ostatnich stronach. Jaki sens ma wobec tego czytanie całości skoro już po przeczytaniu opisu znamy całą historię? Przez ten zabieg, odebrano nam możliwość bycia zaskakiwanym przez zwroty akcji czy po prostu bycia ciekawym, co będzie dalej, bo to przecież już wiemy. Dlatego, jeżeli macie ochotę zapoznać się z tą książką to bardzo was proszę o nieczytanie opisu. Kolejną kwestią jest przewidywalność historii. Ja wiem, że to literatura młodzieżowa i nie można, a nawet nie powinno się po niej oczekiwać wiekopomnego dzieła, ale dlaczego w każdej takiej książce życie głównej bohaterki nie ma sensu, aż do pojawienia się tego jedynego, a potem żyją długo i szczęśliwie? Mam wrażenie, że przez takie historie uczymy młodzieży złego podejścia do związku, podejścia zgodnie, z którym znalezienie chłopaka jest rozwiązaniem wszystkich problemów tego świata.

Jeżeli chodzi o bohaterów to mogę śmiało powiedzieć, że zostali oni bardzo dobrze wykreowani. Główna bohaterka wzbudza autentyczne współczucie, a jej matka po prostu nienawiść. Mamy bohaterów, którzy łamią stereotypy, ale także takich, którzy są schematyczni, ale wszyscy bez wyjątku wywołują w nas emocje. Są bardzo żywi i swoim postępowaniem zmuszają nas do refleksji, czasem nie do końca pozytywnej, ale po prostu koniecznej.

"#me" to książka mająca wielki potencjał, który niestety nie został w pełni wykorzystany. Pomysł na główną bohaterkę i jej historię był dobry, ale sposób realizacji już nie do końca. Sama długość książki według mnie jest strasznym ograniczeniem. Ciężko jest bowiem napisać książkę, gdzie dominują opisy uczuć i refleksje, jeżeli mamy do dyspozycji tylko 200 stron. Mam wrażenie, że książka po prostu się urwała, nie ma silnie zaakcentowanego zakończenia. Uważam, że całość jest przeciętna, więc nie będę jej wam szczególnie polecać.

Tytuł: #me
Autor: Joanna Fabicka
Wydawnictwo: YA!
Ocena: 5/10

wtorek, 23 sierpnia 2016

Stosik #2



Od góry:

  • "Emma" Jane Austen - moja ulubiona książka Jane Austen, co podkreślam wszędzie i zawsze, kupiona na wyprzedaży w jednym z marketów
  • "Próba żelaza" Holly Black i Cassandra Clare - czytałam tyle pozytywnych recenzji tej książki, że po prostu musiałam ją wziąć z biblioteki
  • "52 powody, dla których nienawidzę swojego ojca" Jessica Brody - swego czasu recenzje tej książki pojawiały się na każdym blogu książkowym, ale później słuch o niej zaginął. Postanowiłam sprawdzić czemu
  • "Uważaj, o czym marzysz" Victoria Connelly - recenzowałam ją TUTAJ
  • "#me" Joanna Fabicka - chyba najbrzydsza okładka książki, jaką kiedykolwiek widziałam. Ciekawe jak z wnętrzem 
  • "Niezapominajki" Ewelina Kłoda - bardzo spodobał mi się opis drugiej części, ale nie lubię nie wiedzieć, o co chodzi, więc sięgnęłam po pierwszą
  • "Projekt szczęście" Gretchen Rubin - chciałam przeczytać coś związanego z szeroko pojętym rozwojem osobistym, stąd ten wybór
  • "Siła dobra" Daniel Goleman - nazwisko znane mi ze studiów, a konkretniej ze złożonych procesów poznawczych. Jestem ciekawa, w jaki sposób opisze Dalajlamę, bo przyznam, że po moim epizodzie zainteresowania buddyzmem pozostał mi jedynie ogromny szacunek do jego osoby 

Czytaliście już którąś z tych książek? Od czego polecacie mi zacząć?

sobota, 20 sierpnia 2016

"Anioł burz" Trudi Canavan


Trudi Canavan to autorka znana z licznych książek fantastycznych, a jej najbardziej charakterystyczną serią jest "Trylogia Czarnego Maga", która podbiła serca tysiącom czytelników na całym świecie (w tym także moje). Od tamtej pory przeczytałam każdą książkę jej autorstwa wydaną w Polsce. Jedne podobały mi się bardziej jak "Wielki Mistrz", inne nieco mniej jak "Uczennica maga", ale wszystkie warte były przeczytania.

"Anioł burz" to księga druga serii "Prawo Milenium". Samo to sprawia, że ciężko jest opisać fabułę, ponieważ bardzo łatwo można w ten sposób popsuć przyjemność z lektury osobom, które pierwszej księgi nie czytały. Proszę więc wszystkie te osoby o przejście do kolejnego akapitu. W drugiej księdze czytamy o powrocie Raena - władcy światów, który tajemniczo zniknął dwadzieścia lat temu. Jego powrót powoduje zamęt w poukładanym życiu Tyena, który został nauczycielem magii mechanicznej oraz w życiu Rielle, która całkiem niedawno rozpoczęła swoje życie od nowa w innym świecie. Jedynym sposobem na przywrócenie harmonii może okazać się zawarcie układu z Raenem. Niestety on zawsze żąda czego w zamian. Czego będzie chciał od naszych bohaterów i czy będą oni w stanie zapłacić taką cenę? Tego dowiecie się w drugiej księdze "Prawa Milenium".

Fabuła tej książki wydaje się być niezwykle interesująca, jakby była pełna zwrotów akcji i tajemnic do rozwiązania. Niestety jest tak tylko dlatego, że w kilku zdaniach streściłam to, co dzieje się na ponad sześciuset stronach. Sam zarys jest ciekawy, ale niestety każdy najdrobniejszy wątek jest zbyt dokładnie omawiany, co sprawia, że nie tylko nie jesteśmy w stanie skupić się na historii, ale także sprawia, że książka nas po prostu nudzi. Najgorsze były dla mnie pierwsze strony, ponieważ "Złodziejską magię" czytałam już jakiś czas temu i nie do końca pamiętałam wszystkie szczegóły, a autorka nie próbowała nawet skrótowo nam ich przybliżyć (a umie to robić, bo używała tej metody choćby w "Trylogii Czarnego Maga"). Książka zawierała zbyt wiele opisów, które nie miały żadnego wpływu na akcje. Przyznaję, że po prostu się nudziłam. Nawet ostatnie sto stron, które były kulminacją, więc powinny być najciekawsze, nie wzbudziły we mnie zbyt wielu emocji. Ucieszyłam się tylko, że dłużej nie będę już musiała tego czytać.

Autorka podzieliła książkę na dwie części, które przeplatała, aby zachować chronologię. Jedna część była poświęcona Rielle, a druga Tyenowi. W tym wypadku ciekawsza była historia męskiego bohatera, ponieważ więcej się w niej działo no i wątek buntu czy też może spisku był jednym z nielicznych, którego zakończenia byłam autentycznie ciekawa. I akurat jego zakończenie mnie nie zawiodło. Chociaż sama postać Tyena nie zyskała mojej sympatii. Może dlatego, że mam jeszcze zbyt naiwne wyobrażenie o ludziach, że chcą się poświęcać dla idei i być wierni samemu sobie. Jeżeli chodzi o historię Rielle to wydawała mi się ona jako bohaterka zbyt słaba psychicznie, zwłaszcza w porównaniu do Sonei. Po prostu liczyłam na kolejną silną, damską osobowość, a Rielle raczej taką nie nazwę.

Podsumowując, "Anioł burz" ostudził mój zapał do literatury spod pióra Trudi Canavan. W mojej ocenie jest to jej najgorsza książka i naprawdę zastanawiam się, czy mam ochotę przeczytać zakończenie tej serii, kiedy się już ukaże. Na pewno nie polecam jej na rozpoczęcie przygody z tą autorką. Jeżeli jednak chcielibyście zrozumieć mój wcześniejszy entuzjazm, to zapraszam do lektury jej wcześniejszych książek.

Tytuł: Anioł burz
Autor: Trudi Canavan
Wydawnictwo: Galeria Książki
Ocena: 4/10

środa, 17 sierpnia 2016

"Arbuzowy sezon" Liliana Fabisińska


Bywają książki, które wybiera się godzinami - sprawdzamy ich recenzje, czytamy fragmenty, a także kontrolujemy ich oceny na lubimyczytać, a i tak potrafią nas zawieść. Bywają też takie, które bierzemy pod wpływem chwili, impulsu, ładnej okładki czy autora, a wtedy wrażenia z lektury bywają zazwyczaj lepsze, bo nie mamy żadnych oczekiwań. "Arbuzowym sezon" wybrany był pod wpływem chwili, ale niestety nie była to dobra decyzja.

Adam jest trzydziestoletnim mężczyzną, którego życie nie układa się tak jakby tego oczekiwał. Nie ma żony, rodziny, pracy ani nawet żadnych perspektyw zawodowych. Pewnego dnia trafia do wydawnictwa, w którym poznaje kobietę swojego życia - Adelę. Powoli zaczyna stawać na nogi, ale w końcu misternie komponowane elementy nowego życia rozpadają się. Jak sobie z tym poradzi?

Na początku trzeba zaznaczyć, że opis na okładce to zestaw cytatów, z których trudno jest wywnioskować cokolwiek istotnego na temat fabuły, dlatego też pokusiłam się o samodzielne streszczenie, abyście wiedzieli o czym w ogóle mówię. Fabuła jest czymś zupełnie nowym. Zazwyczaj w literaturze i to niezależnie od płci autora książki, to mężczyzna jest tym, który wykorzystuje, jest nieczuły i nie myśli o wspólnej przyszłości czy zakładaniu rodziny. Tutaj jest inaczej - to Adela przyjmuje tę rolę, podczas gdy Adam jest w niej bezgranicznie zakochany i jest gotów poświęcić dla niej wszystko. Z jednej strony to fantastycznie, że autorka zamieniła role, ale z drugiej ciężko mi uwierzyć w istnienie takiego mężczyzny jak Adam. Przez całą książkę miałam ochotę nim potrząsnąć i powiedzieć mu, żeby w końcu wziął się w garść. Ile można rozpaczać po zerwaniu, zwłaszcza z osobą, która nigdy nas nie szanowała, już nie mówiąc o jakimkolwiek wznioślejszym uczuciu? Tak więc narracja pierwszoosobowa była najgorszą rzeczą, którą można było zrobić tej książce. Miałam dość użalania się nad sobą głównego bohatera po jakiś 60 stronach, a książkach ma ich 240. Cóż jeszcze można powiedzieć o głównym bohaterze? Jego charakter jest irytujący nie tylko przez to, że nie umie sobie poradzić po rozstaniu, ale dlatego, że cały czas przeprasza za to, że żyje, że nie potrafi się przeciwstawić i zawsze przekłada czyjeś interesy nad swoje. Byłoby mi go nawet żal, gdyby nie to, że po prostu go nie lubiłam i właściwie było mi wszystko jedno, jak skończy się jego historia (byle się już skończyła).

Podsumowując, głównym tematem książki jest radzenie sobie z rozstaniem, co sprawia, że fabuła jest nudna i nie ma w niej zbyt wiele akcji. Bohaterowie są przerysowani i stereotypowi, albo źli albo dobrzy, nie ma nikogo pomiędzy. Styl pisania autorki jest raczej prosty i typowy dla utworów młodzieżowych, ale w sytuacji, kiedy mówimy o książce, w której opisana jest historia trzydziestolatka i właściwie romans, nie nazwałabym tej książki młodzieżową, a jak na książkę dla dorosłego odbiorcy styl jest zdecydowanie zbyt prosty. Całość mimo tego, że jest bardzo krótka czyta się strasznie długo, bo jest po prostu nudno. Nie polecam.

Tytuł: Arbuzowy sezon
Autor: Liliana Fabisińska
Wydawnictwo: Replika
Ocena: 2/10

środa, 10 sierpnia 2016

"Uważaj, o czym marzysz" Victoria Connelly


Każdy z nas zastanawiał się pewnie w dzieciństwie, czego zażyczyłby sobie od złotej rybki, gdyby ta mogła spełnić jego marzenia. Z czasem z tego wyrastamy, zaczynamy albo akceptować bylejakość albo robić wszystko, co możliwe, żeby zmienić to, co nam nie odpowiada. Alice jest typową przedstawicielką pierwszej kategorii - nie jest zadowolona ze swojej pracy ani miejsca zamieszkania, daje się wykorzystywać swojej siostrze, a dodatkowo jest zakochana w mężczyźnie, który nawet nie zna jej imienia, mimo, że w pracy widują się od lat. Jej życie pewnie dalej byłoby szare i nijakie, gdyby jej siostra Stella nie zabrała jej na wakacje na Kethos. Tam pod wpływem czarującego ogrodnika nieroztropnie wypowiada życzenie, które zmienia jej życie.

Przy kreowaniu fabuły autorka nie wykazała się dużą kreatywnością. Właściwie już po przeczytaniu opisu na okładce, wiemy jak zakończy się ta historia. Nie mogę jednak odmówić autorce talentu, cała opowieść ma w sobie coś z bajki, z "Kopciuszka". W obu historiach główne bohaterki przechodzą przemianę przy pomocy magii, a także pojawiają się przeszkody, które miłość musi pokonać. Naiwne, ale ma to swój urok. 

Styl pisania autorki jest prosty, wszystko jest jasno wytłumaczone, więc czytanie nie wymaga od nas wielkiego wysiłku. Nie musimy się zastanowić kto i dlaczego coś zrobił, od razu dostajemy odpowiedzi. Jest jednak coś, co zrobiło na mnie ogromne wrażenie, chodzi o opisy wyspy Kethos. Od razu zapragnęłam zobaczyć ją na własne oczy i sprawdzić czy ogród jest w rzeczywistości tak piękny jak opisuje autorka. 

Bohaterowie tej książki są stworzeni na zasadzie kontrastów, co powoduje, że są przerysowani. Szarej myszce Alice jest przeciwstawiona piękna i samolubna Stella, a dobrodusznemu ogrodnikowi przeciwstawiono przystojnego i nieczułego Bena. Dzięki tak wyrazistym kontrastom nietrudno zgadnąć, jak skończy się historia, ale w prawdziwym życiu ludzie nie są czarno-biali. Każdy z nas ma wady i zalety i zdaje się, że autorka kompletnie o tym zapomniała.

"Uważaj, o czym marzysz" to lekka, wakacyjna historia, z którą miło spędzicie czas, ale jest to też książka do bólu przerysowana i przewidywalna. Jest to jedna z tych lektur, które czyta się raz i nigdy więcej nie ma się ochoty do nich wrócić. Po prostu łatwa, niewymagająca rozrywka.

Tytuł: Uważaj, o czym marzysz
Autor: Victoria Connelly
Wydawnictwo: Pascal
Ocena: 4/10

poniedziałek, 8 sierpnia 2016

"Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął" Jonas Jonasson


Allan Karlsson to stulatek mieszkający w domu opieki społecznej. Jednak dnia swoich setnych urodzin nie zamierza tam spędzić. Postanawia uciec. Tak też rozpoczyna się ostatnia i najważniejsza przygoda jego życia, która staje się jednocześnie jedną wielką komedią pomyłek. Ucieczki, zabójstwa, wielka fortuna to jedynie część tego, o czym możemy przeczytać w książce. Nie wiem czy to nie za dużo, jak na stulatka, nawet takiego jak Allan.

Fabuła książki jest po prostu niesamowita. Bardzo spodobało mi się to, że autor jednocześnie prowadzi akcję w dwóch płaszczyznach - historia życia Allana i teraźniejszość. Ciężko jest zdecydować, która część jest lepsza, bo obie są po prostu genialne. Od książki nie można się oderwać. Na pewno jest to zasługą wspaniałych bohaterów, którzy łamią wszystkie możliwe stereotypy. Najciekawszą postacią jest oczywiście Allan, od którego niejednego można się nauczyć (i nie mówię tu o zbudowaniu bomby czy produkcji alkoholu z koziego mleka). Mam na myśli jego podejście do życia - nie zamartwia się, zachowuje chłodny umysł i wie, że jakoś to będzie, a stres w niczym mu nie pomoże. Chciałabym też kiedyś wyćwiczyć takie podejście. Oczywiście muszę też wspomnieć o jego ekipie - starym złodzieju, właścicielu gastronomii, który próbował studiować chyba wszystkie kierunki, jakie tylko istnieją i jedyna kobieta, właścicielka słonia. Już tak skrótowy opis, może wam pokazać, jak ciekawa jest to zbieranina, więc nie powinno nikogo dziwić, że książka także jest ciekawa. Bardzo dużo się dzieje, choć akcja nie zawsze pędzi. Autor po prostu umie zachować złoty środek. Samo zakończenie pasowało do klimatu całej książki, chociaż przyznam szczerze, że nie do końca zrozumiałam historię stworzoną przez grupę jako wyjaśnienie (mimo kilkukrotnego przeczytania). 

"Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął" to idealna lektura na wakacje. Gwarantuję wam, że niejeden raz się uśmiechniecie czy wybuchniecie głośnym śmiechem, inaczej się po prostu nie da. Jak najbardziej polecam.

Tytuł: Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął
Autor: Jonas Jonasson
Wydawnictwo: Świat książki
Ocena: 9/10

sobota, 6 sierpnia 2016

Podsumowanie lipca


Mówią, że najgorsze są początki, dlatego też bardzo się cieszę, że pierwszy miesiąc blogowania mam już za sobą. Trudno było mi się zmusić do regularnego pisania recenzji (bo z czytaniem na szczęście nie mam tego problemu), ale teraz weszło mi to już w nawyk. Wydaje mi się, że już "zapuściłam korzenie" w blogosferze. Uwielbiam sprawdzać, jak wam podobała się dana książka, czy mieliście takie same odczucia, a może zwróciliście uwagę na coś, co ja kompletnie pominęłam. Doceniam i bardzo dziękuję za wszystkie komentarze i sugestie, dzięki którym od razu wiem, nad czym powinnam popracować :)

Strefa książek

Przeczytane 9 książek (co razem dało 23cm).
Najlepsza przeczytana książka to "Trędowata". Niestety jest to także recenzja, która miała najmniej odsłon, czego bardzo żałuję, bo książka naprawdę zasługuje na uwagę.
Najgorsza książka to "Uratuj mnie".

Strefa bloga

Odwiedziły mnie 964 osoby, które razem zostawiły 76 komentarzy
Blog zyskał także 6 obserwatorów.
Na blogu pojawiło się 14 wpisów.
Najbardziej spodobała się wam recenzja książki "Jeden dzień", którą przeczytaliście 38 razy i skomentowaliście 14 razy.

A jak wam minął lipiec? Podzielcie się waszymi książkowymi wynikami :)
 

Życie bez książek? Nigdy! Template by Ipietoon Cute Blog Design and Bukit Gambang